| จดหมายข่าว ฉบับปี 2551 | |
|
1 / 2551 มกราคม
- กุมภาพันธ์
|
|
|
>> สาส์นสมเด็จพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่
16 วันผู้ป่วยสาากลครั้งที่16 |
|
|
ท่าทีการเยี่ยมผู้ป่วย
โอกาสวันผู้ป่วยสากล
|
|
| พระศาสนจักรให้ความสำคัญกับ "ผู้ป่วย" เป็นพิเศษเพราะในทุกชุมชนเราจะพบผู้ป่วย ในรูปแบบต่างๆ ตลอดเวลา ทั้งผู้เจ็บไข้ได้ป่วยทั่วไปที่ปรากฏอาการชัดทางร่างกาย และผู้ที่เจ็บป่วยด้านจิตใจ ในอดีต การเอาใจใส่ดูแลผู้เจ็บป่วย ผู้พิการ ผู้สูงอายุ ผู้อ่อนแอ ถือเป็นภารกิจหนึ่งที่พระเยซูเจ้าปฏิบัติควบคู่ไปกับภารกิจก่ารไถ่กู้ นั่นเท่ากับเป็นการบอกว่าการดูแลเอาใจใสผู้เจ็บป่วย ผู้สูงอายุ ฯลฯ เป็นภารกิจของคริสตชนด้วย แม้ว่าเราแต่ละคนจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญพิเศษหรือนักจิตวิทยาใดๆ แต่กล่าวได้ว่าการดูแลเอาใจใส่ผู้ป่วย และผู้สูงอายุ ถือเป็นการกระทำที่ถูกต้องและเหมาะสม และเป็นต้น ผู้ที่เป็นสมาชิกกลุ่มกิจกรรมคาทอลิกต่างๆ ในวัด | |
| แผนกสุขภาพอนามัยได้จัดแปลและพิมพ์หนังสือขนาดพกพาเล่มหนึ่งชื่อ "การอภิบาลผู้ป่วย" เพื่อเป็นคู่มือสำหรับการอภิบาลผู้ป่วยทั่วไป ผู้ป่วยระยะสุดท้าย และผู้สูงอายุ เนื้อหาภายในเล่มประกอบด้วย 1.คำแนะนำทั่วไปเมื่อออกไปเยี่ยมผู้ป่วยที่บ้านและที่โรงพยาบาล 2.การเตรียมตัวเมื่อต้องออกเยี่ยมผู้สูงอายุและผู้ป่วยใกล้สิ้นใจ 3.ศีลเจิมผู้ป่วย ศีลมหาสนิท และบทภาวนาสำหรับผู้ป่วย 4.ข้อมูลรายชื่อสถานบริการคาทอลิกที่ให้บริการสังคมด้านสุขภาพอนามัย | |
| โอกาสนี้ขอคัดเนื้อหาบางส่วนมานำเสนอเพื่อเป็นแนวทางในการไปเยี่ยมผู้ป่วยอย่างถูกต้อง
เราทราบกันดีว่า ผู้สูงอายุของเราก็เหมือนเราทุกคน ต่างพยายามที่จะมีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับครอบครัว เพื่อนฝูงและเพื่อนบ้าน ความต้องการยิ่งใหญ่ที่สุดประการหนึ่งของผู้สูงอายุ คือความรู้สึกว่าตนยังเป็นที่ต้องการ แต่ความรู้สึกว่าตนเป็นภาระต่อคนอื่น เป็นคนไร้ประโยชน์ และเป็นผู้ที่น่าละอายสำหรับครอบครัวคือภาระหนักหน่วงที่สุดในด้านจิตใจสำหรับผู้สูงอายุ ผู้สูงอายุต้องการคนฟังเรื่องราวของเขา บางครั้งเขาจะเล่าเรื่องเก่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ก็ยังรู้สึกดีใจที่ได้เล่าเรื่องของตน ใครที่อยากไปเยี่ยมผู้สูงอายุต้องยอมรับได้กับเรื่องที่พูดซ้ำซากหรือการบ่นจู้จี้ของผู้สูงอายุ |
|
| 1. คำแนะนำในการเยี่ยมผู้ป่วยตามบ้าน | |
| ก่อนการเยี่ยม | |
| 1 | สวดภาวนาก่อนออกเยี่ยม สวดพร้อมกับเพื่อนที่จะออกไปเยี่ยมด้วยกันหากทำได้ วิงวอนพระจิตเจ้าให้ช่วยท่านเตรียมพร้อมสำหรับทุกสถานการณ์ |
| 2 | หาเหตุผลสำหรับการเยี่ยม หากเป็นการเยี่ยมครั้งแรกของท่าน
ให้ถามตนเองถึงวัตถุประสงค์ ของการเยี่ยมด้วย ต้องเตรียมคำพูดสำหรับการแนะนำตัวต่อครอบครัวที่จะไปเยี่ยม หากท่านไม่สามารถที่จะไปเยี่ยมซ้ำอีกหรือไม่มีเจตนาที่จะไปเยี่ยมอีก ก็จงอย่าไปเสียเลยจะดีกว่า และไม่ควรจะมีความคิดประหลาดๆ เช่น นำผู้ทิ้งวัดกลับเข้าวัด หรือเปลี่ยนความเชื่อของเขาให้มานับถือศาสนาคาทอลิก |
| 3 | ก่อนออกเยี่ยมควรนัดเสียก่อน ท่านควรแน่ใจเสียก่อนว่าคนป่วยหรือครอบครัวของเขาต้องการให้มีคนมาเยี่ยมจริงๆ หรือเพราะท่านอยากไปเยี่ยมเองโดยที่เขาไม่ได้ขอร้อง ดังนั้นอย่าไปเยี่ยม หากไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า |
| 4 | หาข้อมูลให้กับตนเองเกี่ยวกับศาสนาที่ครอบครัวนั้นนับถือและเกี่ยวกับคนป่วยด้วย สำนึกให้ มากเกี่ยวกับขนบธรรมเนียมและวิธีการแต่งกายหรือเกี่ยวกับเรื่องของอาหารการกิน บางคนไม่อยากให้เพศตรงข้ามมาเยี่ยม ผู้เยี่ยมที่เป็นเพศเดียวกันกับคนป่วยดูจะเหมาะสมกว่า |
| 5 | อย่าใส่เสื้อผ้าสีดำเพราะในหลายๆ วัฒนธรรมหมายถึงการไว้ทุกข์ |
| 6 | หากทราบข่าวเศร้าของเพื่อนบ้าน จงมีความรู้สึกร่วมถึงการสูญเสียนั้น เตรียมพร้อมที่จะรับฟังและสวดภาวนาในใจขณะที่กำลังรับฟังเรื่องราวของเขา นี่เป็นการกระทำที่ให้กำลังใจแก่เขามากกว่าคำพูดใดๆ ที่ท่านอาจนำมากล่าวได้ |
| 7 | เลือกวันเวลาที่สะดวกสำหรับครอบครัวที่ท่านจะไปเยี่ยม และใช้เวลาเยี่ยมพอสมควรโดยไม่ต้องแสดงอาการรีบเร่ง |
| ระหว่างการเยี่ยม | |
| 1 | แนะนำตนเองว่ามาจากวัดไหน หน่วยงานไหน
หรือจากกลุ่มใดแล้วแต่กรณี แสดงให้เขาเห็นว่าท่านไม่ได้มาเยี่ยมตามลำพัง
แต่นำเอาคำภาวนาและความห่วงใยของทั้งชุมชนมาฝากด้วย เพื่อให้เขามั่นใจว่ามีคนอีกมากที่เห็นใจและอยู่เบื้องหลังในยามที่เขาเกิดมีความยุ่งยาก |
| 2 | อย่าให้สัญญาใดๆ ที่ท่านไม่สามารถหรือไม่ได้ตั้งใจที่จะปฏิบัติ
จะเป็นการดีกว่าที่ท่านรู้สึกว่า ตนไม่มีประโยชน์และไม่สามารถช่วยอะไรได้ จะทำให้ผู้อื่นต้องผิดหวังต่อความไว้เนื้อเชื่อใจของเขา แต่ให้ช่วยกันคิดว่าท่านและชุมชนพอจะช่วยเหลืออะไรเขาได้บ้าง |
| 3 | ประเมินความต้องการของคนป่วย คุยถึงความต้องการของเขากับครอบครัวของเขาและขออนุญาตเขาก่อนที่จะลงมือทำอะไร คนป่วยและครอบครัวอาจยอมรับความช่วยเหลือของท่านหลังจากที่พวกเขาให้ความเชื่อใจท่านเท่านั้น และสิ่งนี้อาจต้องการการเยี่ยมมากกว่าหนึ่งครั้ง |
| 4 | ขออนุญาตก่อนที่จะสวดภาวนาพร้อมกันหรือสวดสำหรับผู้ป่วย ท่านอาจสวดเงียบๆหรือเสียงดังพอได้ยิน ท่านอาจเชิญสมาชิกองครอบครัวให้ร่วมสวดกับท่านก็ได้ แล้วแต่ศาสนาของเขา |
| 5 | หากผู้ป่วยเป็นคาทอลิก ท่านควรถามว่าเขาต้องการให้พระสงฆ์มาเยี่ยมไหมเพื่อแก้บาปและรับศีลเจิม ให้ถามด้วยว่าพวกเขาต้องการที่จะรับศีลมหาสนิทไหม |
| 6 | ศัตรูร้ายการที่สุดคือ การเร่งรีบ จงพร้อมที่จะอุทิศเวลาของท่านแก่ผู้ป่วยอย่างจริงใจ |
| 7 | "ฟัง" ให้มากกว่า "พูด" ถามก็ต่อเมื่อจะทำให้คนป่วยรู้สึกสบายใจขึ้น อย่าพยายามซอกแซกหรือตื๊อเพื่อหาข้อมูลที่เขายังไม่ได้บอก |
| 8 | อย่าพยายามกลบเกลื่อนเรื่องที่สร้างความเจ็บปวดของเขา แต่ท่านสามารถรับฟังด้วยความเห็นอกเห็นใจและรับรู้ถึงความเจ็บปวดและความกังวลใจของคนป่วย เลี่ยงใช้คำพูด เช่น "ไม่ต้องเป็นห่วง ทุกอย่างจะดีขึ้นเอง" คำพูดดังกล่าวเป็นการปิดปากคนป่วย ปล่อยให้เขาร้องไห้ โดยที่ท่านทำให้เขามั่นใจว่า ท่านอยู่ที่นั่นเพื่อเขา |
| 9 | การไปเยี่ยมครั้งละสองคนมักบังเกิดผลดีกว่าไปคนเดียว เพื่อที่คนหนึ่งจะได้อยู่ข้างคนป่วย ส่วนอีกคนพูดคุยกับครอบครัวของเขา หรือทำอะไรที่เป็นประโยชน์ |
| 10 | การแตะสัมผัสอาจทำให้เกิดความสบายใจได้มาก ภาษากายเป็นการเน้นถึงความสนใจในการมาเยี่ยม แต่ให้ระมัดระวังการสัมผัสที่ไม่เหมาะสม |
| 11 | นัดล่วงหน้าถึงการเยี่ยมครั้งต่อไปเสมอ บอกเขาให้มั่นใจในคำภาวนาและความพยายามของชุมชนเพื่อช่วยเหลือคนป่วยและครอบครัวของเขา ช่วงที่ไม่มีการเยี่ยมอาจโทรศัพท์ไปไถ่ถามจะเป็นความบรรเทาที่ดีสำหรับครอบครัวผู้ป่วย ทำให้พวกเขารู้สึกว่าเขาไม่ได้ถูกทอดทิ้ง |
| 12 | การเยี่ยมอย่าให้ยาวนานเกินไป คนป่วยอาจมีคนมาเยี่ยมแยะ หรืออาจเหน็ดเหนื่อยง่าย จงมีความรู้สึกไวต่อความเป็นส่วนตัวของเขาด้วย |
| 13 | ระวังอย่าพูดถึงคนป่วยกับญาติถึงแม้คนป่วยจะไม่รู้สึกตัวแล้วก็ตาม
เพราะเขาอาจได้การสนทนานั้นเพียงแต่เขาไม่สามารถพูดตอบได้ เป็นเรื่องน่าละอายมากที่เขาจะถูกกล่าวถึงหรือได้รับการปฏิบัติเหมือนเขาเป็นตัวปัญหา 14. เวลาที่ท่านไปเยี่ยมบังเอิญคนป่วยหลับอยู่ ขอให้ท่านสวดภาวนาเงียบๆ หากมีสมาชิกในครอบครัวอยู่ด้วย ท่านอาจใช้เวลานั้นไถ่ถามสถานการณ์ต่างๆของพวกเขาด้วยก็ได้ |
| หลังการเยี่ยม | |
| 1 | เขียนบันทึกเกี่ยวกับการเยี่ยม มอบรายงานนั้นให้กลุ่มและอย่าลืมว่าทุกสิ่งที่พูดไว้เป็นความลับ และอย่านำมาวิพากย์วิจารณ์กัน |
| 2 | ติดตามงานที่ให้สัญญาไว้ และพยายามชวนเพื่อนบ้านให้เข้ามามีส่วนร่วมให้มากที่สุด |
| 3 | สวดภาวนาให้คนป่วยและครอบครัวที่ท่านไปเยี่ยมทุกวัน |
| 4 | เป็นการดีกว่า หากให้ความช่วยเหลือครอบครัวเดียวหรือคนป่วยคนเดียวด้วยความสัตย์ซื่อ แทนที่จะเยี่ยมมากมายแล้วเฉื่อยแฉะในการติดตามผล พยายามหาเพื่อนมาร่วมด้วยหลายๆ คนในพันธกิจนี้หากมีคนป่วยหลายคนที่ต้องการความช่วยเหลือ |
| 5 | โทรศัพท์ไปขอเยี่ยมก่อนที่จะออกเยี่ยมครั้งต่อไป |
| 6 | เมื่อคนป่วยหายดีแล้ว หรือเมื่อสมาชิกคนหนี่งในครอบครัวเสียชีวิตไป ขอให้ไปเยี่ยมอีกสองสามครั้งเพื่อเป็นหลักประกันว่า พวกเขาสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ด้วยดีในสภาพการณ์ใหม่ |
| 7 | ไม่ควรช่วยเหลือด้านการเงินจากกระเป๋าของท่านเอง โปรดจำไว้ว่าท่านทำในพระนามของพระคริสตเจ้าและท่านถูกส่งไปโดยชุมชน หากท่านผูกพันกับครอบครัวใดจนเกินไป หรือเขาไม่สามารถคืนเงินให้ท่านได้ นั่นอาจกลายเป็นปัญหาของความสัมพันธ์ต่อกันในภายหลัง |
| การเยี่ยมคนป่วย คนชราในสถานพยาบาล หลักการเยี่ยมคนป่วยที่บ้านใช้ได้หมดยกเว้นข้อต่อไปนี้ |
|
| 1 | ต้องเป็นการเยี่ยมที่ใช้เวลาเพียงสั้นๆ เพราะต้องคำนึงถึงกฎระเบียบของโรงพยาบาล |
| 2 | ขออนุญาตคนป่วยก่อนที่จะนั่งที่ขอบเตียง
การนั่งที่ขอบเตียงก็เพื่อที่จะไม่ให้คนป่วยต้องเกร็ง มองหรือฟังท่าน |
| 3 | หากท่านรู้จักกับคนป่วยดี ให้จับมือเขาเพื่อแสดงถึงความสนิทสนม |
| 4 | จงฟังมากกว่าพูด |
| 5 | ไม่ใช่ธุระอะไรของท่านที่จะเสนอชื่อแพทย์คนนั้นคนนี้หรือเปลี่ยนวิธีการรักษา คนป่วยอาจรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยหรือเกิดอาการสับสนขึ้นได้ |
| 6 | อย่าซอกแซกเพื่อสนองความมักรู้มักเห็นของท่าน อย่าอ่านแผ่นกระดานแพทย์ที่ปลายเตียงเพื่อทราบว่าแพทย์สั่งยาอะไรไปบ้าง จงพอใจกับข้อมูลที่คนป่วยพูดให้ฟังเท่านั้น |
| 7 | สนทนาแบบสร้างสรรค์และให้กำลังใจโดยไม่มีการตัดสินอะไรทั้งสิ้น |
| 8 | จงมีความรู้สึกไวต่อคนป่วยอื่นๆ ในห้อง ทักทายพวกเขาอย่างมีมารยาทเมื่อแรกพบและเมื่ออำลา อย่าส่งเสียงดังหรือสวดดังเกินควร จงระลึกว่าการขับร้องและบทสวดยาวๆ ไม่เหมาะสมสำหรับคนป่วยที่มีอาการหนัก |
| เมื่ออัตราการตายลดลง
อายุเฉลี่ยของคนสูงขึ้น ดังนั้นในอนาคตอันไม่ไกลนี้ สังคมโลกจะมีประชากรสูงอายุจำนวนมาก
ซึ่งมีผู้สูงอายุทั้งที่อยู่ในบ้าน ในสถานบริการของรัฐหรือเอกชน หรือกระทั่งบนท้องถนน
วันพรุ่งนี้ยังมาไม่ถึง แต่วันนี้หากท่านมีเวลาจงหาโอกาสไปเยี่ยมผู้เจ็บป่วย
ผู้สูงอายุบ้าง และจงขอบคุณพระเป็นเจ้า ที่ท่านยังแข็งแรงพอที่จะเดินไปเยี่ยมผู้อื่นที่กำลังป่วยอยู่
BACK |
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
© CHC
สำนักเลขาธิการ : 122/11
ถนนนนทรี 14 เขตยานนาวา กรุงเทพฯ 10120
Tel. / Fax. 66 2 681 5857 E-mail : chc@cbct.net