|
วาทะจาก คุณพ่อไพรัช ศรีประเสริฐ
|
นักบุญเปาโลได้กล่าวถึงบทบาทของคริสตชน
พวกเราในฐานะผู้ติดตามพระเยซูคริสตเจ้าและเราที่นั่งอยู่ในวัดนี้ดูเหมือนจะเป็นอะไรที่มากกว่า
เพราะทำงานในหน่วยงานของสภาพระสังฆราชฯ ซึ่งหมายความว่าเรามีหน้าที่เป็นพิเศษ
คือเป็นเครื่องมือประกาศข่าวดีให้แก่คริสตชน ไม่ว่าจะเป็นสิ่งพิมพ์หนังสือหรือกิจกรรมที่มีอยู่ในพระศาสนจักรท้องถิ่นทั้งทางตรงและทางอ้อมซึ่งคล้ายกับบทบาทเดียวกับที่นักบุญเปาโลเคยกระทำไว้
นั่นก็คือ ประกาศข่าวดีให้แก่ผู้ไม่รู้จักพระคริสตเจ้า และดำเนินชีวิตอยู่เพื่อพระคริสตเจ้า
ในขณะที่เราต่างมีบทบาทหน้าที่เป็นของตนเอง ไม่ว่าจะเป็นในฐานะพ่อ แม่
ลูก ซึ่งแต่ละบทบาทไม่ได้ขัดกันแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามหากเราทำบทบาทในชีวิตส่วนตัวได้ดีก็เท่ากับเราทำหน้าที่เป็นผู้เผยแผ่ข่าวดีอย่างดี
ทำให้งานที่เรารับผิดชอบอยู่น่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้นด้วย |
บ่อยๆ ที่เราได้ยินพระเยซูเจ้าพูดถึงการจำศีลอดอาหาร
จริงอยู่การจำศีลอดอาหาร เป็นเครื่องมือสำคัญที่ทำให้เราสามารถเอาชนะตนเองเพื่อใกล้ชิดกับพระเป็นเจ้าได้ง่ายขึ้น
ด้วยความใกล้ชิดพระมากขึ้นนี่เองทำให้เราได้รับพระหรรษทานในการดำเนินชีวิต
ซึ่งพระศาสนจักรเองได้ใช้วิธีการจำศีลอดอาหารมาตั้งแต่พระธรรมเก่าแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นการสวมเสื้อผ้ากระสอบ การนั่งบนกองขี้เถ้า การอดอาหาร ฯลฯ
เพื่อเป็นการชดเชยใช้โทษบาป ในเวลาเดียวกันก็ช่วยฝึกเราให้เราสามารถเอาลดกิเลสภายในใจ
และชนะความโน้มเอียงในทางที่ไม่ดี
วิธีการต่างๆ ที่พระวาจาของพระเป็นเจ้าบอกกับเรา ไม่ใช่เรื่องง่ายทั้งนี้ทั้งนั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเราทำเดี๋ยวนี้แล้วเราจะสามารถเอาชนะกิเลศทั้งหมดได้
แต่เราต้องใช้เวลาฝึกฝนเพื่อปรับลดและเอาชนะความบกพร่องต่างๆ ในตัวเราเอง
แต่พ่อเชื่อว่าข้อคิดจากพระวรสารที่เราได้รับทุกอาทิตย์หรือทุกวันจะช่วยให้เรารู้สึกใกล้ชิดพระเป็นเจ้ามากขึ้น
โดยผ่านความพยายามเอาชนะความบกพร่องของตนเอง และเมื่อถึงเวลาหนึ่งที่เราทำได้สำเร็จแล้ว
เราจะเป็นคนหนึ่งที่มีความสุขที่สุดตั้งแต่ในโลกนี้แล้ว. |
|
|